Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2018

Αντιστροφή (ή Αρχίλοχος)



Ο ποιητής δεν τυφλώθηκε από τη μεγαλοσύνη
της ειμαρμένης τύχης
σαν το ραβδί του χτύπησε ραγίζοντας μαρμάρινες βασιλικές αυλές.
Δεν όρισε τον θάνατο
ν’ αρμόζει στο άγουρο το σώμα, γιατί τάχα η γύμνια του θα ‘ναι
ωραία όταν σέρνεται δεμένη στα τέθριππα 
της περιλάλητης νίκης.
Δεν φιλοτέχνησε θεούς χειρώνακτες,
θεούς σοφούς,
να κρύβουν πίσω από  την ασπίδα τους
της βίας το μαχαίρι.
Δεν ύμνησε πιότερο τον θάνατο από τη ζωή,
τη δόξα από το γλυκό κρασί,
το θηλυκό το λάφυρο από τον έρωτα
 στα μάτια
και τα στήθη της,
θηλές τροφοί του κόσμου.
Ο ποιητής την άφησε τη θαρραλέα ασπίδα,
αμάχητος εναπόθεσε το βιος του πολεμιστή
στην κρήνη,
καθώς σκόρπισε την καθαρή της δρόσο
μια νύχτα με φεγγάρι
ταράζοντας την υδάτινη λάμψη του μέχρι να ξημερώσει.
Πολεμιστής κοιμήθηκε,
ξύπνησε δίχως μένος,
την ιλαρή την ομορφιά μυρίζοντας μιας μελαμψής παιδίσκης,
όταν περισκιρτώντας
έφερε πέπλους λευκούς για πλύση.

Θ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου