Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2019

Φίλιος Λόγος



Στον Ρογήρο Δέξτερ


Είναι κάτι άνθρωποι που είναι για σένα.
Τυλιγμένοι με ένα πέπλο σιωπής
Αφουγκράζονται το είναι και το πρέπει σου
Με μιαν υπομονή μυθική
-στάσου, όχι. Δε θα σου το πω με μύθο
μα με την αλήθεια μου-
Με μιαν υπομονή σαν αυτή του αόρατου φίλου
Που έπλασες μικρός
Μια νύχτα όλο μοναξιά και ησυχία
Στρέφοντας το παιχνίδι πάνω στο τραπέζι
Να παίξει στη σειρά του.
Έτσι και εκείνοι
Σαν είναι η προέκταση του χεριού σου,
Του μυαλού σου, της πικρής στιγμής
Και της αμέριστης χαράς σου
Ροβολούν ένα ζευγάρι ζάρια
Κινώντας το πιόνι τους
Νικητές και ηττημένοι,
Με δικαιοσύνη, 
Γιατί έχει κάποια σημασία.
Και όταν τα βράδια είναι πιο ήσυχα από ποτέ
Στήνουν μαζί σου καβγάδες
Για το ποίημα, τη μουσική,
Για την αγάπη και για το τίποτα.
Μα ομολογείς κατάβαθα τη μόνη
Αληθινή σου ανάγκη,
Μαζί τους να φιλιώσεις με μια παρτίδα
Στοιχηματίζοντας στη μεγαλύτερη ζαριά
Να γεράσεις μαζί τους
Παίζοντας ίσως πινάκλ και μπριτζ
Σε έναν εκνευριστικά λευκό οίκο ευγηρίας.

Θ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου