Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αυτοσχέδια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αυτοσχέδια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 9 Ιουλίου 2019

Αυτοσχέδια



Ι
Ο ουρανός και η κόλαση
Ανέκαθεν συναπαντούσαν
Τα κέφια τους
Για λύσεις δραστικές
Πάνω στους ορίζοντες
Που κοιτάζαμε παιδιά
Γυρεύοντας τη στεριανή λωρίδα
Αντίθετα
Εκεί μια μέρα θα τελειώσει
Ο μόχθος μας
Και άλλος θα γεννηθεί
Βαρύτερος
Σαν βράχος στις πλάτες μας
Γιατί ασώματοι
Ψυχές αδύναμες
Το βάρος του θανάτου
Δεν μπορούμε να το κουβαλάμε
Όσο θυμόμαστε ακόμη
Της ανάσας την ανάλαφρη σημασία

ΙΙ
Καθόλου δεν με απασχόλησε
Ο θάνατος ποτέ
Καλύτερα να φύγω πρώτη
Και από την πέτρα που κλωτσάω στο δρόμο τώρα δα
Να κάνω γκελ
Μέσα σε μαύρη τρύπα
Να σκορπίσω ύλη σαν την σκόνη που τινάζει η μάνα μου από την παρκετέζα
Να μη δω άλλους ήλιους
Και άλλα φεγγάρια να γυροφέρνουν το διάβα μου
Να μην ακούσω της φύσης το μι
Του Μονκ τη τζαζ να με φλερτάρει σε ένα άδειο μπαρ
Να μη δοθώ στον άντρα
Ποτέ ξανά
Να μη γλεντήσει το σώμα μου τα αισθητήριά του
Και όλα αυτά αλήθεια να μην είναι
Να μην μαυρίσουν την ψυχή σαν παραδώσω
Και να ‘ναι απλώς μια άσκηση υπαρξιακή
Μία άρνηση θλιμμένης φαντασίας

ΙΙΙ
Σε άβατους τόπους γεννήθηκα να ζω
Και ας είναι το σθένος μια λέξη σαρκική
Καθόλου δε με απασχόλησε ο θάνατος ποτέ
Στην άλλη μου ζωή
Εκεί που σμίγουν ο ουρανός με την κόλαση
Πάνω στης άπνοιας
Την πιο βαρύνουσα σημασία

Θ.