Γεθσημανή

Γεθσημανή κουρασμένη

ξαποσταίνει στ’ απόνερα

μιας νεροποντής

Τα χέρια τυλίγουν

τους νοτισμένους κορμούς

που ρίζωσαν στο χώμα

με τα όνειρα φωλιασμένα στα οστά

που σπάζουν και 

πεθαίνουν 

κλαυθμός και οδυρμός πολύς

και η μνήμη μια κλαίουσα μάνα

Ο πόνος καθίζει την όψη του

πάνω στο πρόσωπο

στο μέτωπο και το μάγουλο

το ένα καθαρό, το άλλο φιλημένο

όπως εκείνου του πλανόδιου Ιησού

που πουλούσε τον εαυτό του

μαϊμού στο παζάρι

για ν’ αγοράζουν οι παράλληλοι

κόσμοι εκδοχές

Γεθσημανή κουρασμένη

πατημένη από λόγχες

κρεβάτι που σκέπασε

τη συντροφιά από σπορά,

λιοτρίβι και δάκρυ

πάντα θα φιλοξενεί

μια Βηθλεέμ και μια Κόλαση

την αρχή και το τέλος του κόσμου

Θ.

Υψωμένα στον έρωτα

[...]

Κρυφά σκιρτήματα

υψωμένα στον έρωτα

χορεύουν σε ένα ανόητο ρυθμό

απ' αυτούς που παιδεύουν

κάτι αδαείς θεοί

για την τιμή του ονόματος

και της αξίας που κόλλησαν

στο μέτωπο ενός πλανόδιου μουσικάντη

Όποια γνώση μέχρι τώρα σε οδηγεί

σβήνει στα βήματα

που ακολουθείς αριστερά και δεξιά

Ένας θεός κι αυτός

σαν όλους τους άλλους

μα είναι το θαύμα του για σένα

φιλί στο στόμα

και ό,τι ζητάς περισσότερο,

να βάλει φωτιά

στη γνώση σου με την ανάσα του

μέσα στη δική σου

Τόσο ο έρωτας νικά

τον κόσμο που 'χτισες

με θεωρίες και αποδείξεις

Θ., Αναθεώρηση, 2019

Τέταρτη Πράξη

Ο ποιητής γράφει τους στίχους του

πίνοντας

με το χέρι και με το στόμα

Η ποιήτρια γράφει το θαύμα που ποτίζει

τη γαστέρα της

ρουφώντας την επιθυμία

ανάμεσα στα δάχτυλά της

Και οι δύο προσπαθούν

μάταια

ν’ αποτοξινωθούν

μέχρι που συναντιούνται

τυχαία στο προαύλιο

μιας κλινικής θεάτρου

για να δραπετεύσουν χαράματα

με τις ζεστές πνοές τους

Μα αφήνουν τα ίχνη

του τελευταίου οξυγόνου

ανάμεσα στα διαζώματα

σ’ ένα κοινό

που αποκοιμήθηκε στην τέταρτη πράξη

Θ.