Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 19 Μαΐου 2019

Απελευθέρωση και Σαρκοφάγος (ή αλλιώς έρωτας και α-έρωτας)


Απελευθέρωση

Είσαι το υψηλό ιδανικό μου.
Σε διαβάζω ανάμεσα στη γη και τον ουρανό
όταν γράφεις τα φτερουγίσματά σου σε επικίνδυνες πτήσεις.
Σε βλέπω στην πέτρα που υψώθηκε εμπρός μου,
μια τελευταία χαμένη φυλή εγώ
με σαΐτες και πελέκεις,
με το αίμα της ύαινας και τον πολτό της βοτάνης
πάνω στα μάγουλα,
να προσκυνώ και να χορεύω πιστή στη θεϊκή θωριά σου.
Το στόμα που μιλά στο μυαλό μου εσύ,
το ορμέμφυτό μου,
ο απαρέγκλιτος φυσικός νόμος,
εκούσια ή ακούσια υποταγή, η φύση όλη.
Και όταν πέφτω λυγισμένη από τη μοναξιά
της μικρής ζωής μου
μεγάλη γεννιέμαι ξανά,
η αμφισβήτησή εσύ, ο Λόγος και η απελευθέρωσή μου.
Από την αρχή μου ως το τέλος οδηγός,
να μάθω να αγαπώ με ελευθερία,
γιατί είσαι το υψηλό ιδανικό μου.

(20/3/19)


Σαρκοφάγος

Είναι και οι μέρες εκείνες που κατά το σύνηθες
η πέτρα κυλά στην κατηφόρα.
Τα μαλλιά σου ένα μάτσο χαμομήλι στη γωνιά του πεζοδρομίου,
μαρασμός που τρώει το χώμα.
Τα μάτια σου σπινθηρίζουν την ίδια ρίμα -όπως χθες-
τα χείλη σου προφέρουν τη λέξη
από την αόρατη υποχρέωση που εκβιάζουν τα δικά μου.
Τα χέρια σου όλο ρόζοι και κόμποι,
μαρτυρούν πως σήμερα δεν αγκάλιασες υγρούς παραδείσους,
εύηχους καταρράκτες και ευσχήμονες στις νεραϊδοσπηλιές του κόσμου.
Είναι και οι μέρες εκείνες
που η όψη σου προβάλλει σαν μέσα από αρχαία σαρκοφάγο
και πρέπει εγώ να σε ραντίσω με αρώματα και σκόνες μαγικές,
για να σε κάμω ένα έκθεμα της προκοπής.

(21/3/19)

Θ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου