Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 9 Μαΐου 2019

Φρίντα


Τη μέρα που έκλαψε περισσότερο
η γυναίκα
έβρεχε χρόνια και εφιάλτες
στην πλαγιά που συνήθως κοιμούνται τα μάτια της.

Από πνίγος κόβεται ο αέρας
και εκείνη πιάνει τα σπλάχνα της,
το σώμα ροή συνείδησης, το πνεύμα δουλωμένο
στην οριστική έγκλιση του εγκλεισμού.

Κερί αναμμένο, πρόσωπο που φλογίζει,
σκύβει και της φιλά τα χέρια
που κατασπαράζονται από δυο
λυπημένα περιστέρια.
Γερνούν και πεθαίνουν μαζί,
τα δάχτυλα κόβουν καμιά φορά τον ξένο αέρα.

Ο απόηχος πιο ισχυρός
ταξιδεύει στα διάσελα των κρανίου τόπων
και η αρμύρα των δακρύων κοκκινίζει,
κούφια τα σπλάχνα, χωρίς ζωή.
Τη μέρα που έκλαψε περισσότερο
η γυναίκα
τη μέρα εκείνη πέθανε από ακατάσχετα αιμορραγικό μάτι.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου