Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 2 Αυγούστου 2019

Τεκίλα Σανράιζ




Τρέχει πάνω στο βότσαλο
το πέλμα γυμνό
σκληραγωγείται με τεκίλα
κάτω από φεγγαρόφωτα
Βουτάει στη θάλασσα
πατάει τον αχινό
και τινάζει το γέλιο απ’ το κορμί μου
που χαρίζεται άνευ όρων
στον ξεχασμένο ζεν πρεμιέ
Σταυρώνει την τύχη του
με το άλλο
για να ξεκουραστεί το δειλινό
κουλουριάζει και μαζεύει
ζητά ένα κόκκινο παρεό
να κρυφτεί από τον
θαλασσινό κόρο

Το καλοκαίρι μια
ανάμνηση θαμμένη
στο υπόγειο του σπιτιού που μεγάλωσα
Ξέθαψα ένα-ένα τα μεγάλα όνειρα
μαζί και το όνομά σου

Θ.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου