Τρέχει πάνω στο βότσαλο
το πέλμα γυμνό
σκληραγωγείται με τεκίλα
κάτω από φεγγαρόφωτα
Βουτάει στη θάλασσα
πατάει τον αχινό
και τινάζει το γέλιο απ’
το κορμί μου
που χαρίζεται άνευ όρων
στον ξεχασμένο ζεν πρεμιέ
Σταυρώνει την τύχη του
με το άλλο
για να ξεκουραστεί το
δειλινό
κουλουριάζει και
μαζεύει
ζητά ένα κόκκινο παρεό
να κρυφτεί από τον
θαλασσινό κόρο
Το καλοκαίρι μια
ανάμνηση θαμμένη
στο υπόγειο του σπιτιού
που μεγάλωσα
Ξέθαψα ένα-ένα τα
μεγάλα όνειρα
μαζί και το όνομά σου
Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου