Όταν εκείνος παραδέχεται
ότι ευχαριστήθηκε
όπως αν διάβαζε ένα καλό ποίημα
το φεγγάρι στραφταλίζει ολάκερο
στο πρόσωπό
του
Παίρνω με χάρη το αστικό μονοπάτι
της αποψινής
νύχτας
κρατώντας τον ρυθμό με έναν ήχο βροχής
που ενοχλεί
τη θέρμη μου
Καπ – καπ
Αποτυγχάνω προσπαθώντας,
γεννήθηκα για
να προσπορίζω
το πάθος με απόπειρες άφοβου στροβιλισμού
Δεν αρκεί
Κουράστηκα τώρα, λίγο να ξαποστάσω
Να, και
τούτο το χαρτί
το γέμισα με χάλκινες αφροσύνες
στο βάθος και ο ασύνετος το
στραφτάλισμά του ορέγεται
Θ.
