Στις ράγες των τρένων του Μεταξουργείου
κρύο μέταλλο και σκουριά
κάτω από
τα βήματα των περαστικών.
Μέρες θορύβου και οι νύχτες βουβές
πληγώνονται
από αναίτια ουρλιαχτά,
από το αχ
της πόρνης που προσποιείται
τον έρωτα,
από τον κρότο του παράνομου
όπλου
που ηχεί την έναρξη της χαμένης μάχης.
Στις ράγες των τρένων του Μεταξουργείου
τρέχω παιδί να περάσω,
μπροστά
στα σαστισμένα βλέμματα
των μηχανουργών.
Ο αέρας της απρόσκοπτης φούριας
του συρμού
παρασύρει τα ρούχα μου
στ’ απελπισμένα
μποφόρ του φθινοπώρου.
Γυναίκα γλίτωσα,
ουρλιάζοντας σαν θύμα, λυπήθηκα
το ξεπούλημα της σάρκας
κρατώντας την αχίλλεια ασπίδα
μπροστά στις αδέσποτες σφαίρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου