Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2019

Το ξημέρωμα της θλίψης



Σε έναν άλλο κόσμο ζω τις αλήθειες μου εγώ
Με το φως των αστεριών να προσγειώνεται στα χέρια μου
Που αγγίζουν τα δικά σου
Φτερά κάτω από το δέρμα μου
Μουρμουρίζουν αισθήσεις
Που δεν τις ξανάνιωσα εδώ
Ρίγος και φωτιά τα εναπόθεσα στα χέρια σου
Κι ύστερα με αυτά τα έδεσα να μη φύγεις
Μη χαθείς στο άγραφο και στο ποτέ
Για σένα ταξιδεύω στο σύμπαν με ωτοστόπ
Τις νύχτες που η ζωή μου στάζει ποταμούς υποθέσεων
Ποταμούς ανήμπορων ιστοριών
Πως σε κερδίζω στο αιώνιο
Μα ο ήλιος ξεπλένει τη γεύση σου
Και θεριεύει τις ανόητες αισθήσεις μου
Ώσπου σε καταπίνει το ζηλόφθονο παρόν μου
Στον κόσμο που με γέννησε
Για να αφανίσει την επιθυμία μου


Θ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου