Στην υπόγεια τάξη κούρνιασε το τιμωρημένο παιδί
μετρώντας κόκκους σκόνης στις ηλιαχτίδες των φεγγιτών.
Η δίφυλλη πόρτα άνοιξε απότομα,
ανακατεύοντας τα αιωρούμενα σωματίδια ,
χάλασε το μέτρημα,
πρόβα της άγραφης τιμωρίας.
Και ο στόχος επετεύχθη όπως όριζε
η τύχη (η αδιαπραγμάτευτη),
που σπέρνει στις θύμησες υλικό,
εντυπώσεις μακρινές του μέλλοντος
στο νεκρικό κρεβάτι.
Άσαρκη μορφή σαν άλλος Κιχώτης
χωρίς άλογο,
καφέ κοστούμι,
φούρια και ιδέα, αποστομωτικός κόλαφος
στο μάγουλο της μάταιης συντήρησης,
διέγραψε πάσα ποινή,
αυτοδιοριζόμενος προστάτης της χαμένης αθωότητας.
Πλήγμα στην αθέατη πλευρά της
γνώσης,
σπάζει τις βαριές κολώνες
που στέκουν αμείλικτες στη μέση
κόβοντας τη θέα του πελάγους.
Θ.
