[Κοινόν Τύχη]
Στη σκέψη κατοικεί η
ανάμνηση της σφαγής
ιδωμένη χάραμα
κάτω ορθώς
από πανάγαθους και άκοντες,
επαχθής γνώση
που ρήμαξε τα όργανα
και τα οστά
της ψυχής
στρέφοντας το σπαθί
στο παιδί και το
άλογο
Και σου καμώνεται
ύστερα
ελευθερία
Και σου καμώνεται
ύστερα
πως η δικαίωση
είναι ταξίδι
πεζή, ενστόλως και
αχθοφέροντας
Τέλειος αυτός και εσύ
δυνάμει εντελεχής
στις όχθες του
Αχέροντα,
μα δίπλα σου πνίγεται
ο καλπασμός
και το παιδολόι αγοράζει
με έκπτωση
τα πρώτα του φτερά
Θ.
