Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 15 Μαΐου 2019

Κεφαλόδεσμος


Στην πίσω αυλή
δεν σαλεύει άνθρωπος όταν πέφτει η νύχτα.
Μόνο τα ρούχα κρέμονται θλιβερά
παραδομένα σώματα,
ψυχές που πληρώνουν με το τίμημα της πλήξης
την άδεια ζωή τους.
Στην πίσω αυλή
νιαουρίζει ένας γάτος χοντρός
με γκρίζο τρίχωμα και ύφος πείνας,
κουλουριάζεται στα πόδια μου
και με παρακαλεί να τον προσέξω.
Όμως εγώ δεν δίνω σημασία,
κοιτώ τον ουρανό και παραδίνομαι
στο ταξίδι της γης που πατώ κάτω από τα αστέρια.
Παρακαλώ το ίδιο να κάνεις,
γιατί μία αόρατη κλωστή μας δένει,
σπλάχνο με σπλάχνο,
ναυτία υπαρξιακή που γυρεύει εκπλήρωση
στο ανεκπλήρωτό μας.
Στην πίσω αυλή
σιγοτραγουδώ τον Μενούση
εξαφανίζοντας δάκρυα και βρομιά
με μια ξεφτισμένη ψάθινη σκούπα.
Οι ψυχές επιτέλους διασκεδάζουν,
ο γάτος μου ζητά ψαροκόκαλο.

Θ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου