Σκαρφάλωσε τη ζωή σου
από τον θάνατο στην
ελευθερία,
αυτά κάποτε έλεγες
και τώρα
φρίττεις στο
σιδερένιο κρεβάτι
που έγινε η ανέλιξη
φωτιά
ελαφρύτερη από τον
αέρα
και σου ‘καψε τα
σύννεφα τον ήλιο και τη βροχή,
σου ‘καψε τα τσίνορα ένα
απομεσήμερο
με τους μαύρους
αγγέλους να πιάνουν δουλειά
και τα ποτάμια των
ματιών σου να ρέουν κόκκινα
να στάζουν μέχρι το
στήθος και τις άκρες
των δαχτύλων σου
που γράπωσαν τη
τσόχινη κουβέρτα,
μα απέτυχαν και
γλίστρησαν στο χώμα
τρεις φτυαριές και
λίγο λάδι,
τελεσίδικα.
Μα μαθαίνω πως είσαι
πανταχού
καλός στα λόγια
έχεις πνοή και υπερδύναμη
που έκανες τους αγγέλους
γιους,
τον θάνατο εντέλει
ελευθερία.
Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου