Λύπη

Ι

Ξέρω ότι λείπεις

όταν τα παράθυρα

στάζουν απ’ την υγρασία

της βροχής

Εγώ στέκομαι κοιτώντας

τον δημόσιο φανό

μη ξέροντας τι να σκουπίσω,

Το πρόσωπό μου

ή τον αβέβαιο θεό σου

που αρρώστησε μαζί μου;

ΙΙ

Ο ποιητής της ζωής μου

πέθανε χθες από υπερβολική δόση

ερμηνείας

Τον έθαψα δίπλα

σε έναν ασπάλαθο

και ένα πιάνο με ουρά

Ύστερα ήπια στην υγειά του

μια φίσερ πίλσνερ

και περιπλανήθηκα στους δρόμους

του Μανχάταν

για έβδομη, ίσως όγδοη φορά

Πενθούν τα οράματα,

ας γελάσω

Θ.