ΧΧΧ
Ο δρόμος για το
Μαρμαρογλυφείο
ένα ταξίδι μακρινό
για τον νομό Πρεβέζης
όταν μου λες πως
πέθανε ο πατέρας
Τότε εγώ ανοίγω το
παράθυρο τέρμα
βγάζω σπίθες από τα
ακροδάχτυλά μου
και όλο μου φωνάζει
να τα μαζέψω
μη μου τα φάει κάποιο
τρελό φορτηγό
φτύνω τη τσίχλα στα
αγκάθινα βάτα
και στη ρόδα του αέρα
ανακατεύει τα μαλλιά
μου η αδιαφορία
το στόμα μου βγάζει
όλα τα φωνήεντα
σαν εξωγήινο εύρημα
μιας παλιάς εκδρομής
αρθρώνω την ανάμνηση
του Αυγούστου
καταπίνοντας τη λάβρα
μα εκείνος γυρνά και
με κοιτάζει
τυφλός οδηγός
που επιμένει όλο
νεύρο
‘βάλε τα χέρια σου
μέσα
το στανιό μου’
Θ., Μαρμαρογλυφείο,
2019-2020
