Ο ελεύθερος χρόνος
Κάποιος
ξεπουπουλιάζει
ένα ζωντανό περιστέρι
στον ελεύθερο χρόνο
του
Το χαϊδεύει με τρυφερότητα,
καταλαγιάζει τον πόνο
του
κι ύστερα
φτύνει μέσα στα μάτια
του
με σάλιο καυτερό
και με βελόνες διαφεντεύει
την όρασή του
Τέλος,
τσακίζει τα φτερά του, αυτός
που δεν έχει τίποτε
να χάσει την αυγή
από δίψα και πείνα
ένας αυτός
και άλλοι μαζί
-η μαμά, ο μπαμπάς, ο
δάσκαλος,
η γιαγιά και ο παππούς,
ο έρωτας και ο φθόνος,
η πέτρα, η βροχή,
μα πάνω απ’ όλα η
ξέρα που χτυπιέται
από ανέμους και θαλασσινά
μελτέμια,
από υψωμένα λάβαρα
και φρέσκο αίμα
Θ.
