Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2019

Το κόκκινο σφαγάρι



Σε τούτο τον κόσμο
Ζουν τα μάτια που σε κοιτάξαν με απορία
Όταν βούτηξες τον κέρινο ίσκιο τους
Στην άμμο τη νωπή που έστρωσε μια νεωκόρισσα
Για τις ευχές σου

Σε τούτο τον κόσμο
Το ρυπαρό ρούχο ζεσταίνει ως το θάνατο
Το τραύμα του Φιλοκτήτη
Η Ισμήνη δαυλίζει το κιότεμα
Μπροστά στη σφραγισμένη σπηλιά
Ο δήμιος σκοτώνει την έμπνευση του ποιητή και
Το κεφάλι της Μήδειας κυλάει στο πιάτο

Μα ο Ιωάννης -που ξέρει από αυτά-
Τη βαπτίζει με πέρας και ελπίδα,
Ο Σάιλοκ στέκει κάτω από τον σταυρό
Πλούσιος και απειθής
Ο Φάουστ βάζει πάντα την υπογραφή του
Στο διαβολόχαρτο
Και εσύ σαν τον Πέτρο κοιμάσαι και ξυπνάς
Με κάθε άρνηση μεταλαβιάς

Σε τούτο τον κόσμο
Τ’ άδικο φυλαχτό της πίστης του ξένου
-μα και δικό σου-
Μέχρι να ρίξει την πέτρα στο λαιμό του στολίδι
Στις λίμνες με τα νούφαρα
Ύστερα αερικό με θόρυβο ξοπίσω σου
Μετράει την ελπίδα
Μετά από κάθε λύμη

Θ.

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2019

Πρόσκειμαι τω στρεβλώ ποιητή




Στροφή πνεύματος
Απασχολημένου με σήμαντρα φθόγγων
Οσάκις ευρέθησαν οι γυμνοί μου οφθαλμοί
Πάνω στο πρόσωπό σου το άγιο
Παραχαράκτης της πιο αγαπημένης αλήθειας γίνεσαι
Λογαριάζοντας να μου χαρίσεις
Υψηλή θερμοκρασία απογοήτευσης
Μα γνωρίζω,
Και όποιος γνωρίζει
Θωπεύει και θαυμάζει
Του δίνει αυτός κρυφό συγχωροχάρτι
Ν’ αγιάσει ολότελα στους αιώνες
Μπροστά στην απείθεια των κριτικάριων
Και των πολύ διαβασμένων
Έτσι και εγώ
Σου δίνω τη δύναμη που διψάς
Να πίνεις φωτοστέφανα
Να σκάνε οι εχθροί σου

Θ.